انتقال شن و ماسه از طریق باد:
سه نیرو در جابه جایی ذرات شن و ماسه نقش دارند. نیروی جاذبه ذرات را روی سطح نگه می دارد. نیروی دیگر نیروی کششی باد است که ذرات را در جهت وزش جا به جای می کند و نیروی دیگر نیروی بالا برنده ای است که باد با ایجاد برش برای بلند کردن ذرات ایجاد می کند. ذرات شن و ماسه ابتدا در جای خود دچار لرزش شده و سپس از جا بلند می شوند و به حرکت در می آیند. این تحرکات منجر به سایش ذرات شنی می شود.
نیرو های انتقالی
هنگامی که ذرات شن و ماسه از جای خود بلند می شوند در سطحی پایین تر از جای قبلی فرود می آیند. سرعت و فاصله ی جابه جایی ذرات بستگی به اندازه دانه های شن، شکل و تراکم ان ها دارد. آستانه سرعت باد برای حرکت دادن شن ها حد اقل ۱۰ کیلومتر در ساعت است.
شن و ماسه هایی که وزن بیشتری دارند در معرض برخود بیشتر با سطح قرار دارند و تحت فشار و برش قرار می گیرند. ذرات سبک تر توسط نیروی باد به هوا بلند می شوند و نحوه حرکت و تراکم آن ها کاملاً وابسته به عوامل ذاتی و محیطی است. اگر ذرات شن و ماسه رطوبت داشته باشند طبیعتاً وزن بیشتری دارند و کمتر به هوا بلند می شوند.
کیفیت ماسه بادی
صرف نظر از ساز و کار انتقال شن و ماسه ها به قسمت های پایین دستی، رسوبات ریز ماسه بادی در حواشی سواحل در کنار هم جمع می شوند. این ذرات یا توسط هوا منتقل می شوند و یا توسط آب شسته شده و تجمع پیدا می کنند. پوشش گیاهی منطقه در تجمع ماسه بادی نقش مهمی ایفا می کند.
