
گَچ کلسیم سولفات آبدار طبیعی یا غیرطبیعی است و در چندین فرم بلوری یافت میشود که در ذخایر پوسته جامد کره زمین و مایع زمین که قابل برداشت نیست به فرم قشرهای نسبتاً ضخیم و کلفت یافت میشود که آن را از دل زمین استخراج میکنند و مورد بهکارگیری قرار میدهند. نخستین بار حدود ۱۶۰ تا ۲۰۰ میلیون سال پیش، زمانی که دریاها خشک شدند، لایههای سنگ گچ که در زیر آنها به وجود آمده بودند پدیدار گشتند. گچ یکی از قدیمیترین مصالح ساختمانی مورد استفاده در دنیا میباشد که در قرون گذشته با روشهای دیگر تولید و به صورتهایی دیگر استفاده میشدهاست. مطابق تحقیقات زمین شناسان، دوران ناپدید شدن دایناسورها و پدیدار شدن لایههای سنگ گچ خیلی قدیمی تر از ایجاد تمدنها بر روی زمین است. در قرن ۱۷ پاریس پایتخت گچ بود و تمام دیوارهای چوبی خانهها توسط گچ پوشانده شده بود. پادشاه فرانسه این قانون را بعد از این که لندن بزرگ در سال ۱۶۶۶ در اثر آتشسوزی از بین رفت اجباری نمود.[۱] گچ را پس از استخراج از معدن مانند آهک به کوره میبرند و تا دمای نزدیک به ۱۸۰ درجه سانتیگراد گرما میدهند تا شماری از مولکولهای آب تبلورش را از دست بدهد و به فرم گچ قابل بهکارگیری به عنوان مصالح ساختمانی و قالبگیری درآید. معمولاً گچ را با آسیابهای مخصوص به صورت پودر درمیآورند و در کیسهها یا به صورت فله به فروش میرسد. پودرهای گچ مرغوب باید کوچکتر از ۰٫۱۵ میلیمتر باشد. در اکثر موارد ترکیب گچ و آب خالص برای کاربردهای مختلف استفاده میشود هر چند در موارد نیاز با اضافه کردن مقداری مواد مختلف میتوان زمان سفت شدن آن را کاهش داد. مثلاً با اضافه کردن ۱٪ نمک طعام به مخلوط گچ و آب زمان گیرش آن کم میشود و اگر میزان نمک بیش از ۴ درصد شود زمان گیرش زیاد میشود (تا ۳۰ دقیقه).